Indywidualna terapia Integracji Sensorycznej prowadzona jest przez wykwalifikowanych terapeutów posiadających uprawnienia.

Terapia prowadzona jest w dni :        czwartek

Zapytaj o dostępne godziny.
Koszt terapii to 150 zł / 50 minut
45 min terapia, 5 minut omówienie
Wszelkie szczegóły ustalamy indywidualnie.
Na terapię przyjmowane są dzieci z diagnozą. Jeżeli nie posiadasz diagnozy, możemy ją przeprowadzić w naszej sali.

Czym jest integracja sensoryczna? Jak przebiega terapia SI?

Zaburzenia integracji sensorycznej to wynikające z wadliwej organizacji lub minimalnych uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego zakłócenia w procesie przetwarzania informacji zmysłowych. Sprawiają one, że układ nerwowy niewłaściwie ocenia docierające do niego treści i wysyła do mózgu zniekształcone dane na temat wrażeń zmysłowych. W efekcie sygnały z układów sensorycznych nie są przetwarzane na właściwe reakcje. Człowiek nie może skutecznie reagować na sytuację, w jakiej się znajduje. Zaburzenia integracji sensorycznej wywierają negatywny wpływ na wszystkie sfery funkcjonowania człowieka. Dlatego istotne jest szybkie postawienie diagnozy i rozpoczęcie terapii.
Innymi słowy integracja sensoryczna to proces neurologiczny, w którym mózg odbiera, organizuje i interpretuje informacje pochodzące ze wszystkich zmysłów. Kluczowym elementem tego procesu jest zdolność mózgu do efektywnego łączenia bodźców zmysłowych w spójną całość, co pozwala na odpowiednie reagowanie na otaczające nas środowisko.

Czym są zaburzenia integracji sensorycznej oraz rodzaje zaburzeń

Zaburzenia integracji sensorycznej, znane również jako zaburzenia przetwarzania sensorycznego (SPD), to stan, w którym mózg ma trudności z odbiorem, przetwarzaniem i odpowiedzią na informacje zmysłowe. To z kolei może to prowadzić do problemów w codziennym funkcjonowaniu, wpływając na koordynację ruchową, uwagę, jak również reakcje emocjonalne i behawioralne.

Nadwrażliwość sensoryczna (Sensory Over-Responsivity)

• Osoby z nadwrażliwością sensoryczną mogą reagować zbyt intensywnie na bodźce, które większość ludzi uznaje za normalne. Dla przykładu mogą unikać zbyt intensywnego światła, głośnych dźwięków, pewnych tekstur ubrań czy jedzenia.
• Objawy: szybkie denerwowanie się, zakrywanie uszu, gdyż przeszkadza hałas, unikanie kontaktu fizycznego.

Niewrażliwość sensoryczna (Sensory Under-Responsivity)

• W tym przypadku osoby mogą nie reagować na bodźce, które normalnie przyciągają uwagę innych. Mogą wydawać się obojętne na bodźce zewnętrzne.
• Objawy: słaba reakcja na ból lub jej brak, trudności w rozpoznawaniu głodu lub zimna.

Poszukiwanie sensoryczne (Sensory Seeking)

• Osoby poszukujące bodźców sensorycznych mogą aktywnie szukać silnych wrażeń, takich jak intensywny ruch, mocne uderzenia czy głośne dźwięki.
• Objawy: Skakanie, bieganie, wspinanie się nadmiernie, uderzanie lub gryzienie przedmiotów.

Objawy zaburzeń integracji sensorycznej

• Problemy z koordynacją ruchową: Trudności z nauką nowych umiejętności ruchowych, niezdarność, częste upadki.
• Problemy z uwagą i koncentracją: Łatwe rozpraszanie się, trudności z dłuższym skupieniem uwagi.
• Trudności emocjonalne i behawioralne: Wybuchy złości, lęk, unikanie nowych sytuacji, trudności w interakcjach społecznych.
• Trudności z codziennymi czynnościami: Problemy z ubieraniem się, jedzeniem, utrzymaniem higieny.

Podstawowe założenia integracji sensorycznej

• Percepcja sensoryczna: Percepcja sensoryczna odnosi się do zdolności odbierania, przetwarzania i interpretacji bodźców zmysłowych. Każdy człowiek codziennie odbiera miliony bodźców, które muszą być właściwie zintegrowane, aby organizm mógł na nie odpowiednio reagować. Zmysły zaangażowane w ten proces to wzrok, słuch, dotyk, smak, węch, a także systemy proprioceptywny (czucie głębokie) i przedsionkowy (równowaga).
• Znaczenie dla codziennego życia: Integracja sensoryczna jest kluczowa dla wykonywania codziennych czynności. Pomaga w koordynacji ruchów, utrzymaniu równowagi, koncentracji oraz w reakcji na bodźce zewnętrzne. Na przykład, gdy przechodzimy przez ulicę, nasz mózg musi zintegrować informacje wzrokowe, słuchowe i proprioceptywne, abyśmy mogli bezpiecznie przejść.
• Mechanizm działania: Proces integracji sensorycznej zachodzi w centralnym układzie nerwowym. Mózg odbiera informacje z różnych receptorów zmysłowych, a następnie organizuje je i interpretuje. Prawidłowa integracja sensoryczna pozwala na płynne wykonywanie ruchów oraz właściwe reakcje na bodźce. Niewłaściwa integracja sensoryczna może prowadzić do trudności w codziennym funkcjonowaniu, takich jak problemy z koordynacją, nadwrażliwość lub niewrażliwość na bodźce, a także trudności w nauce.

Proces integracji sensorycznej

Percepcja sensoryczna

Mózg otrzymuje informacje sensoryczne za pośrednictwem receptorów zmysłowych umieszczonych w całym ciele. Każdy zmysł posiada specyficzne receptory, które przekształcają bodźce zewnętrzne na impulsy elektryczne przekazywane do mózgu. Oto główne rodzaje zmysłów zaangażowane w proces integracji sensorycznej:

• Dotyk (system dotykowy): Receptory dotykowe znajdują się w skórze i reagują na bodźce mechaniczne, takie jak nacisk, wibracje i temperatura.
• Wzrok (system wzrokowy): Fotoreceptory w siatkówce oka przetwarzają światło i kolor na impulsy nerwowe.
• Słuch (system słuchowy): Receptory słuchowe w uchu wewnętrznym przekształcają fale dźwiękowe na sygnały elektryczne.
• Smak (system smakowy): Kubki smakowe na języku rozpoznają różne smaki.
• Węch (system węchowy): Receptory węchowe w nosie reagują na cząsteczki zapachowe.
• Propriocepcja (czucie głębokie): Receptory w mięśniach i stawach dostarczają informacji o położeniu i ruchach ciała.
• Równowaga (system przedsionkowy): Receptory w uchu wewnętrznym monitorują pozycję głowy i ruchy, pomagając utrzymać równowagę.

Przetwarzanie sensoryczne

Po odbiorze informacji sensorycznych mózg przechodzi do ich przetwarzania. Przetwarzanie to obejmuje kilka kluczowych etapów:

• Filtracja: Mózg filtruje nadmiarowe lub nieistotne bodźce, skupiając się na tych, które są ważne w danej chwili. Na przykład, podczas czytania książki, mózg może ignorować hałas uliczny.
• Modulacja: Mózg reguluje intensywność bodźców, aby utrzymać równowagę. Dzięki temu możemy reagować na delikatne dotknięcie, nie będąc przytłoczonym zbyt silnym naciskiem.
• Integracja: Mózg łączy informacje z różnych zmysłów, tworząc spójną reprezentację rzeczywistości. Na przykład, widząc piłkę lecącą w naszym kierunku, mózg integruje informacje wzrokowe z dotykowymi i proprioceptywnymi, co pozwala na złapanie piłki.

Reakcja i adaptacja

Ostatnim etapem procesu integracji sensorycznej jest odpowiedź na bodźce. Odpowiedź ta może być zarówno fizyczna, jak i emocjonalna:

• Reakcje fizyczne: Obejmują ruchy ciała, takie jak odruch cofania ręki po dotknięciu czegoś gorącego.
• Reakcje emocjonalne: Mogą obejmować uczucia strachu, radości czy zaskoczenia w odpowiedzi na różne bodźce.
• Adaptacja: Mózg uczy się i dostosowuje swoje reakcje na podstawie wcześniejszych doświadczeń. Na przykład, po wielokrotnym doświadczeniu, że niektóre dźwięki są nieszkodliwe, możemy przestać na nie reagować.

Na czym polega terapia integracji sensorycznej?

Terapia integracji sensorycznej (SI) to specjalistyczne podejście terapeutyczne opracowane przez dr A. Jean Ayres, które ma na celu pomoc dzieciom (i dorosłym) z zaburzeniami przetwarzania sensorycznego (SPD) w lepszym przetwarzaniu i reagowaniu na bodźce zmysłowe. Terapia ta jest prowadzona przez wykwalifikowanych terapeutów zajęciowych i koncentruje się na stymulacji i organizacji doznań sensorycznych w kontrolowanym i zabawowym środowisku.

Cele terapii integracji sensorycznej

• Poprawa przetwarzania sensorycznego: Terapia SI ma na celu poprawę sposobu, w jaki mózg przetwarza informacje sensoryczne. Poprzez odpowiednie ćwiczenia i stymulację, mózg uczy się lepiej organizować i interpretować bodźce zmysłowe.
• Zwiększenie adaptacyjnych reakcji: Terapia dąży do zwiększenia zdolności dziecka do reagowania na bodźce sensoryczne w sposób bardziej adaptacyjny i efektywny. To może obejmować poprawę koordynacji ruchowej, równowagi, a także zdolności do koncentracji.
• Wzmacnianie umiejętności życiowych: Poprzez terapię, dzieci uczą się lepiej radzić sobie z codziennymi czynnościami, takimi jak ubieranie się, jedzenie, pisanie czy zabawa z rówieśnikami. Celem jest poprawa ogólnej jakości życia dziecka.

Jak wygląda terapia integracji sensorycznej?

1. Ocena i diagnoza: Proces terapii rozpoczyna się od szczegółowej oceny przeprowadzanej przez terapeutę zajęciowego. Ocena obejmuje wywiady z rodzicami, obserwację dziecka oraz stosowanie specjalistycznych testów, takich jak Sensory Integration and Praxis Tests (SIPT).
2. Indywidualny plan terapeutyczny: Na podstawie wyników oceny, terapeuta tworzy indywidualny plan terapeutyczny dostosowany do specyficznych potrzeb dziecka. Plan ten określa cele terapii oraz metody i techniki, które będą stosowane.
3. Sesje terapeutyczne: Terapia SI odbywa się zwykle w specjalnie wyposażonych salach, które oferują różnorodne urządzenia i narzędzia do stymulacji sensorycznej, takie jak huśtawki, zjeżdżalnie, klocki, piłki, materace, szczotki, różne tekstury i wiele innych. Sesje są prowadzone w formie zabawy, co pozwala na naturalne angażowanie dziecka i stymulowanie jego układu sensorycznego w sposób przyjemny i bezstresowy.
4. Stymulacja i ćwiczenia: Terapeuci stosują różnorodne ćwiczenia i techniki, które mają na celu stymulację różnych zmysłów. Mogą to być ćwiczenia równowagi, koordynacji ruchowej, ćwiczenia dotykowe, przedsionkowe (związane z ruchem i równowagą) oraz proprioceptywne (związane z czuciem głębokim).
5. Monitorowanie postępów: Postępy dziecka są regularnie monitorowane, a plan terapeutyczny może być dostosowywany w miarę potrzeb. Terapeuci współpracują również z rodzicami i nauczycielami, aby zapewnić wsparcie i kontynuację działań terapeutycznych w domu i szkole.

ZAPISZ SIĘ NA SPOTKANIE PONIŻEJ: